памылко́вы, -ая, -ае.

Няправільны, з памылкай.

Памылковае ўяўленне.

Памылкова (прысл.) дзейнічаць.

|| наз. памылко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памылко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. памылко́вы памылко́вая памылко́вае памылко́выя
Р. памылко́вага памылко́вай
памылко́вае		 памылко́вага памылко́вых
Д. памылко́ваму памылко́вай памылко́ваму памылко́вым
В. памылко́вы (неадуш.)
памылко́вага (адуш.)		 памылко́вую памылко́вае памылко́выя (неадуш.)
памылко́вых (адуш.)
Т. памылко́вым памылко́вай
памылко́ваю		 памылко́вым памылко́вымі
М. памылко́вым памылко́вай памылко́вым памылко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

памылко́вы оши́бочный; неве́рный, непра́вильный; (не соответствующий действительности — ещё) ло́жный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памылко́вы, ‑ая, ‑ае.

Няправільны, з памылкай. Бывае, што прадбачанні нават вопытных людзей аказваюцца памылковымі. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памылко́вы falsch, féhlerhaft; írrtümlich, írrig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

памылковы, хібны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

оши́бочный памылко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблу́дны, -ая, -ае.

1. Які апусціўся, збіўся з правільнай жыццёвай дарогі.

А. чалавек.

2. Ілжывы, няправільны, памылковы.

А. шлях.

|| наз. аблу́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памылко́васць ж. оши́бочность; неве́рность, непра́вильность, ло́жность; см. памылко́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́рна, нескл., н.

Спец. Запіс у бухгалтарскіх кнігах, які выпраўляе папярэдні памылковы запіс.

[Ад іт. storno — перавод рахунку.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)