памы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. памы́йны памы́йная памы́йнае памы́йныя
Р. памы́йнага памы́йнай
памы́йнае		 памы́йнага памы́йных
Д. памы́йнаму памы́йнай памы́йнаму памы́йным
В. памы́йны (неадуш.)
памы́йнага (адуш.)		 памы́йную памы́йнае памы́йныя (неадуш.)
памы́йных (адуш.)
Т. памы́йным памы́йнай
памы́йнаю		 памы́йным памы́йнымі
М. памы́йным памы́йнай памы́йным памы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памы́йны помо́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да памыяў; прызначаны для памыяў. Памыйная яма. Памыйнае вядро.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памы́йны Ábwasser-, Ábfall-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

памы́і, -яў.

Брудная вада з харчовымі адкідамі пасля мыцця пасуды і пад.

Балейка для памыяў.

Абліць памыямі каго-н. (таксама перан.: ачарніць, абняславіць).

|| прым. памы́йны, -ая, -ае.

Памыйная яма (памыйніца).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

помо́йный памы́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцёк, -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. сцячы.

2. Месца, прыстасаванне, па якім сцякае вада.

Памыйны с.

Прамысловыя сцёкі.

|| прым. сцёкавы, -ая, -ае.

Сцёкавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

outlet [ˈaʊtlet] n. (for)

1. адду́шына, вы́хад;

an outlet for children’s energy вы́хад дзіця́чай эне́ргіі

2. comm. гандлёвая кро́пка (кіёск, крама і да т.п.); спецыялізава́ная кра́ма; фі́рменная кра́ма;

a retail outlet for exotic fish ро́знічная кра́ма экзаты́чных ры́бак

3. выпускна́я адту́ліна, сцёк;

a sewage outlet памы́йны сцёк

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ра́жка, ра́шка, ря́шка ’цэбар’; ’драўляная нізкая пасудзіна, у якой замешваюць есці свінням’ (докш., в.-дзв., трак., вільн., рас., Сл. ПЗБ; Сл. Брэс.), ’кубелец для сала’, ’вялікая міска, цэбар, у якім даюць есці свінням’ (Сцяшк. Сл., Бяльк.), ’банны посуд’ (Касп.), ’мерка для зерня, бульбы ў 1,5 пуда’ (ТС), ’начынне для памыяў’ (Бес.), ’цэбрык з адным вухам, перан. морда’ (ПСл), ’цэбар’, ’галава’ (Сцяшк. Сл., Ян., Мат. Гом.), ст.-бел. ряжка (1690 г.), ражка (1550 г.), сюды таксама ра́жа ’кубел’ (Мат. Гом.), рус. дыял. ря́жка, ря́шка ’памыйны посуд, таз’, ’банная шайка, вядзерца, чарпак’, ра́жка ’рагатка’, ’невялікая скаба, якая злучае клёпкі бочкі пры надзяванні абручоў’, ’падстаўка ў выглядзе рагаткі, стойкі’, ’карыта для кармлення свіней’, укр. ряжа, ряжка ’чан’. Сцяцко (Сцяц. Нар., 93–94) лічыць памяншальна-ласкальным утварэннем ад ра́га ’ражка’, зафіксаванага беларускімі слоўнікамі 20‑х гадоў XX ст., якое, у сваю чаргу, з’яўляецца лексіка-семантычным утварэннем ад ра́га ’струменьчык вады’: раг‑ьк‑а > ражка. Няпэўна, хутчэй наадварот. Некаторыя тлумачаць слова як утварэнне ад рад 1 (гл.), параўн. абруд узводзячы яго да *ob‑rǫdъ (Праабражэнскі, 2, 241; Трубачоў, Слав. языкозн., V, 176; ЭССЯ, 29, 118). Фасмер (3, 537) лічыў такую этымалагізацыю недастаткова аргументаванай. Магчыма, мае сувязь з рэ́дкі, параўн. рус. ре́жа, ря́жа ’рыбалоўная сетка з рэдкім пляценнем’ (< *rědi̯a, гл. Фасмер, 3, 460), параўн. таксама ра́жанка (гл.). Значэнне ’шырокі твар, морда; вялікая галава’ хутчэй за ўсё, позняе запазычанне з рускай, параўн. ра́жесть ’прыгажосць’, ’паўната’, ’тлустасць’, ра́жий ’вялікі, буйны (пра рэчы, прадметы)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)