памутне́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. памутне́лы памутне́лая памутне́лае памутне́лыя
Р. памутне́лага памутне́лай
памутне́лае		 памутне́лага памутне́лых
Д. памутне́ламу памутне́лай памутне́ламу памутне́лым
В. памутне́лы (неадуш.)
памутне́лага (адуш.)		 памутне́лую памутне́лае памутне́лыя (неадуш.)
памутне́лых (адуш.)
Т. памутне́лым памутне́лай
памутне́лаю		 памутне́лым памутне́лымі
М. памутне́лым памутне́лай памутне́лым памутне́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памутне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў мутным, непразрыстым.

Памутнелыя шыбы.

2. Які прыняў неасэнсаваны выраз (пра вочы, погляд).

Глядзець памутнелымі вачамі.

3. перан. Які страціў яснасць, зацямніўся (пра думкі, розум і пад.).

Памутнелая свядомасць.

4. Які страціў выразнасць абрысаў.

Памутнелыя далі.

|| наз. памутне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памутне́лы

1. помутне́вший; помути́вшийся;

2. перен. помути́вшийся;

1, 2, см. памутне́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памутне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які стаў мутным, непразрыстым. Вокны высока над зямлёй, і цераз іх, за памутнелымі шыбамі, можна ўбачыць толькі палову столі і самы верх супрацьлеглай сцяны. Галавач. // Які стаў мутным, прыняў неасэнсаваны выраз (пра вочы, погляд). Жанчына памутнелымі вачыма пазірае на траву. Мележ.

2. перан. Які страціў яснасць, зацямніўся (пра думкі, розум і пад.). У памутнелай свядомасці Кузняцова праплыў твар жонкі, дзяцей, родны завод... Пташнікаў.

3. Які страціў выразнасць абрысаў; расплыўчаты. І ўсё наўкола нас — і палянка, і камень, і лес апранаецца ў памутнелыя шэрыя тоны. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помутне́вший

1. (о жидкостях) пакаламу́чаны, скаламу́чаны, памутне́лы;

2. в др. знач. памутне́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

помутнённый

1. пакаламу́чаны; скаламу́чаны; (непрозрачный — о жидкостях) каламу́тны, му́тны, (непрозрачный — о стекле) му́тны;

2. перен. памутне́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

muddy

[ˈmʌdi]

1.

adj.

1) гра́зкі

muddy road — гра́зкая даро́га

2) бру́дны, нячы́сты; каламу́тны

a muddy color — бру́дны ко́лер

muddy water — каламу́тная вада́

3) памутне́лы, няя́сны (пра ро́зум, ду́мкі)

2.

v.

1) апы́рскаць (-ца) гразёю

2) каламу́ціць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)