Палікі́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Палікі́р
Р. Палікі́ра
Д. Палікі́ру
В. Палікі́р
Т. Палікі́рам
М. Палікі́ры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Палікір

т. 11, с. 558

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Па́лікір м. Pálikir n -s (горад, сталіца Мікранезіі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Palikir

[ˈpælɪkər]

г. Па́лікір

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)