Пальмі́ра

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пальмі́ра
Р. Пальмі́ры
Д. Пальмі́ры
В. Пальмі́ру
Т. Пальмі́рай
Пальмі́раю
М. Пальмі́ры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пальмі́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пальмі́ра
Р. пальмі́ры
Д. пальмі́ры
В. пальмі́ру
Т. пальмі́рай
пальмі́раю
М. пальмі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пальмі́ра ж., мн. нет, тип. пальми́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пальмі́ра, ‑ы, ж.

Спец. Адна з гарнітур рускіх друкарскіх шрыфтоў.

[Ад назвы старажытнага горада ў Сірыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пальміра,

горад у Калумбіі.

т. 12, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пальміра,

старажытны горад на тэр. Паўн.-Усх. Сірыі.

т. 12, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пальмі́ра

(ар. Palmira = назва старажытнасірыйскага горада)

1) паэтычная назва гарадоў, архітэктура якіх уражвае раскошай і манументальнасцю;

2) веералістая пальма, пашыраная ў трапічнай Азіі і Афрыцы; дае цукар, віно, спірт, воцат, паперу, драўніну;

3) адна з гарнітур друкарскіх шрыфтоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Тальяці Пальміра

т. 15, с. 410

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пальми́ра тип. пальмі́ра, -ры ж., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АТАРГА́ТЫС,

Дэркато, Атара Атаратэ, у заходнесеміцкай міфалогіі багіня ўрадлівасці і дабрабыту, адца з найб. шанаваных у арамейскім пантэоне, апякунка г. Пальміра. Атаясамлівалася з Афрадытай. Грэч. пісьменнік-сатырык Лукіян прысвяціў Атаргатыс трактат «Аб Сірыйскай багіні».

т. 2, с. 69

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)