палымне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Ярка гарэць, палаць; знішчацца ў агні.

Хаты палымнелі ў агні.

2. Набываць колер полымя; вылучацца колерам полымя, яркай чырвонай афарбоўкай.

На ўсходзе палымнела зара.

Палымнее чырвоная рабіна (перан.).

3. Пакрывацца румянцам.

Палымнее твар.

4. перан. Быць ахопленым якім-н. моцным пачуццём.

П. сэрцам.

Палымнее агонь помсты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палымне́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. палымне́е палымне́юць
Прошлы час
м. палымне́ў палымне́лі
ж. палымне́ла
н. палымне́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час палымне́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палымне́ць несов., прям., перен. пыла́ть, пламене́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палымне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. Ярка гарэць, палаць; знішчацца ў агні. Людзі пакідалі разбураныя гнёзды, якія палымнелі ў агні, там гінула чалавечая праца, дымам засцілалася неба. Гурскі.

2. Свяціцца яркім святлом; вылучаць святло. Будуецца горад, Заўсёды начамі Увесь палымнее Электраагнямі. Калачынскі.

3. Набываць колер полымя; вылучацца колерам полымя, яркай чырвонай афарбоўкай. Ружовая зара палымнела на ўсходзе. Самуйлёнак. Амаль у кожным двары палымнела чырвоная рабіна. Гроднеў. // Пакрывацца румянцам. Вецер [свістаў] у вушах, калючыя і гарачыя сняжынкі білі ў твар, і твар пачынаў гарэць, палымнець. Мікуліч.

4. перан. Быць ахопленым якім‑н. вельмі моцным пачуццём. Палымнець сэрцам. Палымнее агонь помсты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палымне́ць

1. lódern vi, lóhen vi; flámmen vi;

палымне́ць любо́ўю паэт. in Líebe erglühen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адпалымне́ць, ‑ее; зак.

Кончыць палымнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запалымне́ць, ‑ее; зак.

Пачаць палымнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палымне́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад палымнець.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які мае колер полымя; вылучаецца колерам полымя. Ад сэрца народнага шчырае дзякуй Братам і сцягам палымнеючым шлём. Танк.

3. Дзеепрысл. незак. ад палымнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пламене́ть несов., в разн. знач. палымне́ць; (гореть) гарэ́ць; (пылать) пала́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

flame [fleɪm] n. по́лымя;

be in flames гарэ́ць, быць у агні́, пала́ць, палымне́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)