пале́глы, -ая, -ае.

Які прыгнуўся сцяблом да зямлі (пераважна пра збожжавыя расліны).

Палеглая збажына.

|| наз. пале́гласць, -і, ж. (спец.).

П. жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пале́глы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пале́глы пале́глая пале́глае пале́глыя
Р. пале́глага пале́глай
пале́глае		 пале́глага пале́глых
Д. пале́гламу пале́глай пале́гламу пале́глым
В. пале́глы (неадуш.)
пале́глага (адуш.)		 пале́глую пале́глае пале́глыя (неадуш.)
пале́глых (адуш.)
Т. пале́глым пале́глай
пале́глаю		 пале́глым пале́глымі
М. пале́глым пале́глай пале́глым пале́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пале́глы

1. (о злаках и т.п.) полёглый, полёгший;

2. (в бою) полёгший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пале́глы, ‑ая, ‑ае.

Які прыгнуўся сцяблом да зямлі (пераважна пра збожжавыя расліны). Марнавалася пераспелая і палеглая ярына. Машара. Месцамі была густая, палеглая пшаніца, камбайны нічога не маглі зрабіць. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полёглый пале́глы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

полёгший пале́глы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

poległy

палеглы; які загінуў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ляжа́к ’гарызантальная частка коміна на гары’, ’ніжняе апорнае бервяно зруба’, ’падаконнік’, ’падваліна’, ’ляжачы вулей з пчоламі’, ’ляжанка’, ’паваленае бурай дрэва’, ’палеглы лён’ (Бяльк., ТСБМ, Янк. Мат., Сцяшк., Шушк., П. С., Некр., Шат., Сцяц. Словаўтв.; З нар. сл., Мат. Гом., Мат. Маг., Сл. ПЗБ, Жыв. сл.; КЭС, лаг.). Укр., рус. лежак, польск. leżak, в.-луж. ležak, чэш. ležák, славац. ležiak; серб.-харв. лѐжак, славен. ležák, балг. ле́жак, ле́жяк. Праформа ležakъ < і ležati (Слаўскі, 4, 194–195; Трубачоў, Эт. сл., 14, 158–159). Да ляжа́ць (гл.). Аб суфіксе — Сцяцко (Афікс. наз., 23–25).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мёртвы, памерлы, нежывы, палеглы, забіты; дохлы, апруцянелы (разм. зняваж.); бездыханны (кніжн.) □ без духу, без душы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

chwała

chwał|a

ж. хвала; слава;

okryć się ~ą — пакрыць сябе славай;

~a Bogu — дзякуй Богу;

poległy na polu ~y — палеглы ў баі (на ратным полі);

~a z własnych ust śmierdzi — чужая пахвала як гром грыміць, а самахвальства смярдзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)