палеалі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. палеалі́т
Р. палеалі́ту
Д. палеалі́ту
В. палеалі́т
Т. палеалі́там
М. палеалі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палеалі́т, -у, М -лі́це, м.

Ранні перыяд каменнага веку (да 10—11 тысячагоддзяў да н.э.).

|| прым. палеаліты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палеалі́т, -ту м., археол. палеоли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палеалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Старажытны каменны век; першая эпоха каменнага веку.

[Ад грэч. palaios — старажытны і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеаліт

т. 11, с. 545

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Палеаліт 1/47, 469, 489; 2/28, 214, 302, 427, 491; 3/305, 542; 4/13, 56, 64, 201, 246, 538, 540; 5/15, 20, 296—297 (укл.), 298; 6/124, 286; 7/125, 231, 322, 436, 464, 467, 570; 8/39, 41, 398, 579, 604; 9/132, 145, 337, 441; 11/205, 510; 12/81

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

палеалі́т

(ад палеа- + -літ)

першая эпоха каменнага веку ў геалагічнай гісторыі Зямлі; старажытны каменны век.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеоли́т археол. палеалі́т, -ту м., мн. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

paleolit, ~u

м. арх. палеаліт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эпіпалеалі́т

(ад эпі- + палеаліт)

пераходны перыяд ад эпохі палеаліту да неаліту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)