палані́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паланю́ пало́нім
2-я ас. пало́ніш пало́ніце
3-я ас. пало́ніць пало́няць
Прошлы час
м. палані́ў палані́лі
ж. палані́ла
н. палані́ла
Загадны лад
2-я ас. палані́ палані́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час пало́нячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

палані́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паланю́ пало́нім
2-я ас. пало́ніш пало́ніце
3-я ас. пало́ніць пало́няць
Прошлы час
м. палані́ў палані́лі
ж. палані́ла
н. палані́ла
Загадны лад
2-я ас. палані́ палані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час палані́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

палані́ць, -ланю́, -ло́ніш, -ло́ніць; -ланёны; зак. і незак.

1. каго-што. Узяць (браць) у палон.

П. варожую армію.

2. перан., каго (што). Зачараваць (зачароўваць), захапіць (захапляць).

П. чароўным голасам.

|| наз. палане́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палані́ць I сов.

1. (взять в плен) плени́ть;

2. перен. очарова́ть, плени́ть

палані́ць II несов.

1. (брать в плен) пленя́ть;

2. перен. очаро́вывать, пленя́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палані́ць, ‑ланю, ‑лоніш, ‑лоніць; зак. і незак., каго-што.

1. Захапіць, узяць у палон. Зграя варожая злева і справа Іх паланіла для жорсткай расправы. Звонак. // Заваяваць, захапіць якія‑н. землі, краіны і пад. У кожным слове Соніных бацькоў гучала нянавісць да чужынцаў, якія паланілі родны край. Новікаў.

2. перан. Прывабіўшы, падпарадкаваць свайму ўплыву. Хацеў знайсці да ісціны ключы, А паланілі формулы і словы. Грахоўскі. Сэрца стала паслухмяным, — любы словам паланіў. Машара. // Зачараваць. Спявалі [дзяўчаты] зладжана, прыгожа, але асабліва паланіў адзін цудоўны голас. Шамякін. Хутка песні і вясёлая музыка паланілі атрад. Лынькоў.

3. Разм. Ахапіць, запоўніць сабой. Водбліскі цямнелі, гаслі, знікалі і зноў успыхвалі з новаю сілай, паланілі ўсё неба. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палані́ць

1. (узяць у палон) gefángen néhmen* vt;

2. перан (зачараваць) fésseln vt, bezáubern vt; gefángen néhmen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паланёны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паланіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полони́ть сов., уст., нар.-поэт. палані́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

captivate [ˈkæptɪveɪt] v. палані́ць, зачаро́ўваць, заваро́жваць; чарава́ць, захапля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

плени́ть сов.

1. (взять в плен) уст. узя́ць у пало́н; палані́ць, запалані́ць;

2. перен. палані́ць, запалані́ць; (очаровать) зачарава́ць; (привлечь) прыва́біць; (увлечь, захватить) захапі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)