паланти́н паланці́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паланці́н м. паланти́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паля́тынка ’падхамутнік’ (БРС, Нар. сл.). З польск. palatynka ’футравы каўнер на шыю’. Параўн. паланти́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паланці́н ’жаночая накідка ў выглядзе шырокага шаля з футра або аксаміту’ (ТСБМ). З рус. паланти́н (уст. палатин) ’тс’ < франц. palatine ад palatin прым. ’пфальцскі’, таму што гэта ўпрыгожанне было ўвезена ў Францыю пры Людовіку XIV з Пфальца (гл. Фасмер, 3, 190).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)