паку́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які перанёс або пераносіць пакуты.

Пакутнікі канцлагераў.

|| ж. паку́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. паку́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паку́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паку́тнік паку́тнікі
Р. паку́тніка паку́тнікаў
Д. паку́тніку паку́тнікам
В. паку́тніка паку́тнікаў
Т. паку́тнікам паку́тнікамі
М. паку́тніку паку́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паку́тнік м. страда́лец; му́ченик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паку́тнік, ‑а, м.

Чалавек, які перанёс, пераносіць пакуты. — Што з табой было? — спытаў Мікола, калі Косця апрытомнеў. Пакутнік расказаў, як яго катавалі. Новікаў. Пакутнікі.., асуджаныя на смерць, сем год праседзелі ў амерыканскіх астрогах пад штодзённым страхам смерці. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паку́тнік м Dúlder m -s, -; рэл Märtýrer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

страда́лец паку́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паку́тніца, ‑ы, ж.

Жан. да пакутнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

martyr [ˈmɑ:tə] n. (to) му́чанік; паку́тнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sufferer [ˈsʌfərə] n. паку́тнік; паку́тніца; пацярпе́лы (чалавек)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

страстоте́рпец церк., уст. паку́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)