пакораны - Пошук

пако́раны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пако́раны	пако́раная	пако́ранае	пако́раныя
Р.	пако́ранага	пако́ранай пако́ранае	пако́ранага	пако́раных
Д.	пако́ранаму	пако́ранай	пако́ранаму	пако́раным
В.	пако́раны (неадуш.) пако́ранага (адуш.)	пако́раную	пако́ранае	пако́раныя (неадуш.) пако́раных (адуш.)
Т.	пако́раным	пако́ранай пако́ранаю	пако́раным	пако́ранымі
М.	пако́раным	пако́ранай	пако́раным	пако́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пако́раны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пако́раны	пако́раная	пако́ранае	пако́раныя
Р.	пако́ранага	пако́ранай пако́ранае	пако́ранага	пако́раных
Д.	пако́ранаму	пако́ранай	пако́ранаму	пако́раным
В.	пако́раны (неадуш.) пако́ранага (адуш.)	пако́раную	пако́ранае	пако́раныя (неадуш.) пако́раных (адуш.)
Т.	пако́раным	пако́ранай пако́ранаю	пако́раным	пако́ранымі
М.	пако́раным	пако́ранай	пако́раным	пако́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пако́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пако́раны	пако́раная	пако́ранае	пако́раныя
Р.	пако́ранага	пако́ранай пако́ранае	пако́ранага	пако́раных
Д.	пако́ранаму	пако́ранай	пако́ранаму	пако́раным
В.	пако́раны (неадуш.) пако́ранага (адуш.)	пако́раную	пако́ранае	пако́раныя (неадуш.) пако́раных (адуш.)
Т.	пако́раным	пако́ранай пако́ранаю	пако́раным	пако́ранымі
М.	пако́раным	пако́ранай	пако́раным	пако́раных

Кароткая форма: пако́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пако́раны

1. покорённый, подчинённый; (о крепости, городе — ещё) па́вший;

2. покорённый; см. пакары́ць I ²

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пакарыць ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пако́раны кніжн unterwórfen; úntergeordnet (падпарадкаваны); eróbert (заваяваны); bezwúngen (утаймаваны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скаро́ны, см. пако́раны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покорённый пако́раны; заваёваны, заваява́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́бства, ‑а, н.

1. Грамадскі лад, заснаваны на рабаўладанні. Антычнае рабства. // Пра грамадскі лад, пры якім клас стваральнікаў асноўных матэрыяльных каштоўнасцей з’яўляецца бяспраўным, пазбаўленым уласнасці на сродкі вытворчасці. Прыгоннае рабства. Каланіяльнае рабства. Наёмнае рабства.

2. Стан, становішча раба (у 1 знач.). Аддаць у рабства. Вызваліцца ад рабства. // Палітычна залежнае становішча чалавека. І паралелі, і мерыдыяны Ім хочацца жалезнымі зрабіць, Каб шар зямны ў краты быў закован, І ў рабстве жыў пакораны народ. Панчанка.

3. перан. Поўнае падпарадкаванне чужой волі, уплыву. Сямейнае рабства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подчинённый

1. (покорённый) пако́раны, ско́раны;

2. (поставленный в зависимость) падпара́дкаваны; (зависимый) падле́глы;

подчинённый зако́ну падпара́дкаваны зако́ну;

3. (поставленный под непосредственное руководство — по службе, работе) паднача́лены;

4. сущ. паднача́лены, -нага м.;

5. грам. зале́жны, падпара́дкаваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verbum