пазыўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазыўны́ пазыўна́я пазыўно́е пазыўны́я
Р. пазыўно́га пазыўно́й
пазыўно́е		 пазыўно́га пазыўны́х
Д. пазыўно́му пазыўно́й пазыўно́му пазыўны́м
В. пазыўны́ (неадуш.)
пазыўно́га (адуш.)		 пазыўну́ю пазыўно́е пазыўны́я (неадуш.)
пазыўны́х (адуш.)
Т. пазыўны́м пазыўно́й
пазыўно́ю		 пазыўны́м пазыўны́мі
М. пазыўны́м пазыўно́й пазыўны́м пазыўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазыўны́ позывно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які служыць для таго, каб прыцягнуць да сябе ўвагу. Пазыўны сігнал.

2. у знач. наз. пазыўны́я, ‑ых. Умоўныя сігналы для апазнавання радыёстанцый, суднаў і інш. Пазыўныя Масквы абудзілі палахлівую ранішнюю цішыню. Шыцік. Не спіць зямля — у ёй вулканы дрэмлюць, планетысёстры пазыўныя шлюць. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазыўны́, -а́я, -о́е.

1. Які служыць для прыцягвання ўвагі.

П. сігнал.

2. у знач. наз. пазыўны́я, -ы́х. Спецыяльныя сігналы для апазнавання радыёстанцыі, судна, вайсковай часці і пад.

Пазыўныя радыёстанцыі.

Прыняць чые-н. пазыўныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

позывно́й мор., радио пазыўны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wywoławczy

wywoławcz|y

пазыўны;

sygnał ~y — пазыўны сігнал;

cena ~a — зыходны (пачатковы) кошт (на аўкцыёне)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Rúfzeichen

n -s, - радыё, марск., ав. пазыўны́ сігна́л; pl пазыўны́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)