пазале́тась, прысл.

Два гады назад.

Гэта было п.

|| прым. пазале́ташні, -яя, -яе.

Пазалеташняя вясна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазале́тась

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
пазале́тась - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазале́тась нареч. в позапро́шлом году́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазале́тась, прысл.

Два гады назад. Жыта і цяпер як сцяна, такога не было ні летась, ні пазалетась. Навуменка. [Сыч] памятаў, колькі атрымана малака летась, пазалетась, нават у першы пасляваенны год. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазале́тась прысл. im vrletzten Jahr, im vrvorigen Jahr

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пазале́ташні, ‑яя, ‑яе.

Які быў пазалетась. Пазалеташняя вясна. // Які мае два гады, захоўваецца два гады. Пазалеташняе цяля. Пазалеташнія запасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

позапро́шлый разг. заміну́лы, пазаміну́лы;

в позапро́шлом году́ зале́тась, пазале́тась (у заміну́лым, пазаміну́лым го́дзе).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапо́ўніцца, ‑ніцца; зак.

Стаць паўнейшым ад дабаўлення чаго‑н.; папоўніцца. Галена пісала да Гаруса: «...Пнівадзічы я добра памятаю, выехалі мы адсюль з бацькам, як мне было гадоў восем .. А пазалетась я ўлетку была ў Пнівадзічах, у родных па бацьку, уражанне дапоўнілася». Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астро́г, ‑а, М ‑розе, м.

Уст.

1. Месца, дзе трымаюць зняволеных; турма. Сцяпан толькі пазалетась, калі прыйшлі таварышы, вярнуўся з панскага астрога, прычакаўшы, нарэшце, таго, за што пакутаваў. Брыль. [Гаруе:] — Мяне польскія жандары пасадзілі былі разам з табою [Галенай] у астрог. Чорны.

2. У старажытнасці — умацаваны горад, абнесены тынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Наза́рак ’на наступны год’ (Сцяшк. Сл.). Са спалучэння на (прыназоўнік) і зарак (прыслоўе), аналагічна да назиўтра *на наступны дзень’; другая частка ў сваю чаргу са спалучэння прыназоўніка за і назоўніка рок ’год’, якое ў выніку зліцця аформілася ў адно фанетычнае слова з пераносам націску на першую частку. Падобным чынам утворана і назатакрокпазалетась’ (Сцяшк. Сл.), гл. такрок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)