пазаганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (што) (разм.).

Заганяць, замарыць усіх, многіх.

Пазаганялі коней за дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазаганя́ць¹, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго-што.

Загнаць куды-н. усіх, многіх ці ўсё, многае.

П. жывёлу ў хлявы.

П. цвікі ў сцяну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазаганя́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазаганя́ю пазаганя́ем
2-я ас. пазаганя́еш пазаганя́еце
3-я ас. пазаганя́е пазаганя́юць
Прошлы час
м. пазаганя́ў пазаганя́лі
ж. пазаганя́ла
н. пазаганя́ла
Загадны лад
2-я ас. пазаганя́й пазаганя́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пазаганя́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазаганя́ць сов.

1. (о многих, о многом) в разн. знач. загна́ть;

2. (гоня, далеко увести — многих) угна́ть;

3. (гвозди и т.п.) загна́ть, вогна́ть, вбить, вколоти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазаганя́ць ​1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Загнаць куды‑н. усіх, многіх або ўсё, многае. [Лівень] пазаганяў у хаты людзей і, як бы нацешыўшыся, аціх. Асіпенка. Цімох Сымонавіч на ўсякі выпадак схапіў у рукі дубальтоўку і пазаганяў на месца патроны. Дубоўка.

пазаганя́ць ​2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго.

Разм. Заганяць, замарыць усіх, многіх. — Коней.. пазаганялі да таго, што на іх страшна было паглядзець. Скрыган. — Вот ты, Пятро, дзень і ноч ірвеш, баб сваіх пазаганяў, а як жывеш? Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загна́ть сов., в разн. знач. загна́ць, мног. пазаганя́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загоня́ть​II сов. (крайне утомить) заганя́ць, мног. пазаганя́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угна́ть сов.

1. пагна́ць; (выгнать) вы́гнаць, мног. павыганя́ць; (отогнать) адагна́ць, мног. паадганя́ць; (загнать) загна́ць, мног. пазаганя́ць;

2. (похитить) разг. укра́сці; см. угоня́ть​I;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)