пажы́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пажы́ўны пажы́ўная пажы́ўнае пажы́ўныя
Р. пажы́ўнага пажы́ўнай
пажы́ўнае		 пажы́ўнага пажы́ўных
Д. пажы́ўнаму пажы́ўнай пажы́ўнаму пажы́ўным
В. пажы́ўны (неадуш.)
пажы́ўнага (адуш.)		 пажы́ўную пажы́ўнае пажы́ўныя (неадуш.)
пажы́ўных (адуш.)
Т. пажы́ўным пажы́ўнай
пажы́ўнаю		 пажы́ўным пажы́ўнымі
М. пажы́ўным пажы́ўнай пажы́ўным пажы́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пажы́ўны пита́тельный;

~ныя рэ́чывы — пита́тельные вещества́;

~нае асяро́ддзе — биол. пита́тельная среда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажы́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае рэчывы, патрэбныя для харчавання, жыўлення. Пажыўная страва. Пажыўныя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажы́ўны náhrhaft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

субстрат пажыўны

т. 15, с. 241

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спажы́ўны, см. пажы́ўны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумы́с, -у, м.

Пажыўны напітак з малака кабылы, вярблюдзіцы.

Піць к.

|| прым. кумы́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сы́тны, -ая, -ае.

Пажыўны, які добра насычае.

Сытная вячэра.

Сытна (прысл.) паснедаць.

|| наз. сы́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спажы́ўны, -ая, -ае.

1. Прызначаны для яды, спажывання.

Спажыўныя расліны.

2. Тое, што і пажыўны.

|| наз. спажы́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nourishing [ˈnʌrɪʃɪŋ]adj. пажы́ўны, спажы́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)