пажаўце́ць гл. жаўцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажаўце́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пажаўце́ю пажаўце́ем
2-я ас. пажаўце́еш пажаўце́еце
3-я ас. пажаўце́е пажаўце́юць
Прошлы час
м. пажаўце́ў пажаўце́лі
ж. пажаўце́ла
н. пажаўце́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пажаўце́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажаўце́ць сов. пожелте́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажаўце́ць, ‑жаўцею, ‑жаўцееш, ‑жаўцее; зак.

Стаць жоўтым, жаўцейшым; набыць жаўтаватае адценне. Мармур высачэзных калон.. трошкі пажаўцеў, нагадваючы слановую косць. Караткевіч. // Паспець (пра плады, злакі). Пачало даспяваць жыта, следам за ім пажаўцелі аўсы. Дуброўскі. // Страціць зялёную афарбоўку, завяць (пра лісце, траву). Сям-там пажаўцела ўжо лісце. Скрыган. З клёнаў, яшчэ не паспеўшых добра пажаўцець, пасыпалася восеньская пацяруха. Савіцкі. // Набыць нездаровы колер. Твар пажаўцеў. □ Бабініч зусім асалавеў, вочы яго Пажаўцелі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажаўце́ць gelb wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жаўце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Станавіцца жоўтым.

Лісце жаўцее.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вылучацца сваім жоўтым колерам.

Каля лесу жаўцелі аўсы.

|| зак. зжаўце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.) і пажаўце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажаўце́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пажаўцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зжо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Зжаўцець, пажаўцець. Зжоўкла лісце на дрэвах ад спёкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пожелте́ть сов. пажаўце́ць; (от времени, увядания и т. п.) пажо́ўкнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zżółknąć

зак. пажаўцець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)