пажаўце́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пажаўце́ю пажаўце́ем
2-я ас. пажаўце́еш пажаўце́еце
3-я ас. пажаўце́е пажаўце́юць
Прошлы час
м. пажаўце́ў пажаўце́лі
ж. пажаўце́ла
н. пажаўце́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пажаўце́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)