пажа́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пажа́рнік пажа́рнікі
Р. пажа́рніка пажа́рнікаў
Д. пажа́рніку пажа́рнікам
В. пажа́рніка пажа́рнікаў
Т. пажа́рнікам пажа́рнікамі
М. пажа́рніку пажа́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пажа́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і пажарны (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажа́рнік м. пожа́рник, пожа́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажа́рнік, ‑а, м.

Работнік пажарнай каманды. Вялікі натоўп людзей гудзеў наўкола пажару. У промнях заходзячага сонца паблісквалі каскі пажарнікаў. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажа́рнік м Féuerwehrmann m -(e)s, -männer і -leute

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пожа́рник пажа́рнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ство́льшчык, ‑а, м.

Пажарнік, які працуе пры брандспойце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

firefighter [ˈfaɪəfaɪtə] n. пажа́рны, пажа́рнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fireman [ˈfaɪəmən] n. (pl. -men) пажа́рны, пажа́рнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

strażak

м. пажарнік, пажарны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)