Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дэпо́, нескл., н.
Будынак для стаянкі і рамонту лакаматываў, вагонаў і пад.
Лакаматыўнае д.
Трамвайнае д.
Пажарнае д.
|| прым.дэпо́ўскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
fire station[ˈfaɪəˌsteɪʃn]n.пажа́рнае дэпо́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дэпо́нескл., ср. депо́;
○ пажа́рнае д. — пожа́рное депо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
firehouse
[ˈfaɪrhaʊs]
n.
пажа́рнае дэпо́, пажа́рная f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дэпо́, нескл., н.
1. Спецыяльна прыстасаванае месца, будынак для стаянкі і рамонту лакаматываў, вагонаў і інш. Тралейбуснае дэпо. □ Тут [у чыгуначным пасёлку] сыходзіліся дзве чыгункі, было дэпо, розныя майстэрні.Лынькоў.Рамонт робіцца вядома як: вагон адчапляюць ад састава і накіроўваюць у дэпо.Васілёнак.
2.Уст. Склад.
•••
Пажарнае дэпо — будынак для пажарных машын.
[Фр. dépôt.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
remiza
ж. дэпо;
remiza tramwajowa — трамвайнае дэпо;
remiza strażacka — пажарнае дэпо
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пажа́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пажару. Пажарны дым. Пажарная каланча.// Прызначаны для тушэння пажару. Пажарная каманда. Пажарная машына. □ [Варанецкі] выбег на вуліцу і з ходу ўсчапіўся на пажарную бочку, якую коні імчалі міма варот.Дуброўскі.// Абсталяваны ўсім неабходным для тушэння пажару. Пажарны двор. Пажарная часць.
2.узнач.наз.пажа́рны, ‑ага, м. Работнік пажарнай каманды.
•••
Пажарнае дэпогл. дэпо.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рамі́знік ’фурман наёмнага экіпажу’ (ТСБМ), ’лёгкая фурманка для перавозкі пасажыраў’ (Варл.). Відаць, ад ням.Remise, якое можа азначаць ’сховішча для пэўнага транспарту’, што з франц.remise ’тс’ < re‑mettre ’адкладаць, захоўваць’, звязанае з лац.mitto/mittere ’кідаць’ і ’пасылаць’. Хутчэй за ўсё праз польск.remiza ’вазоўня’, параўн. чэш.remiz ’карэтня’, ’месца, дзе стаяць вазы’. Адсюль рамізнік — ’той, хто працаваў у вазоўні, абслугоўваў экіпажы’. Больш позняе ўтварэнне рамі́знік ’чалавек, які званіў у час пажару’ ад польск.remiza ’пажарнае дэпо’: былі такія рамізы… рамізнік быў напагатове і званіў (чэрв., Жд. 3).