па́дчерица па́дчарка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падчерица

Том: 23, старонка: 385.

img/23/23-385_2027_Падчерица.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

па́дчарыца ж. па́дчерица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Па́дчарыца, па́дчарка ’няродная дачка мужа ці жонкі’. Рус. па́дчерица, дыял. па́дчерка, па́дочка, па́дчирка, укр. па́дчірка, серб.-царк.-слав. падъштерица. Паводле Фасмера (3, 184), з pa‑ і dъkti, він. скл. dъkterь. Параўн. ст.-прус. poducre, літ. pódukra ’тс’ (Траўтман, 378).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)