Па́дчарыца, па́дчарка ’няродная дачка мужа ці жонкі’. Рус.па́дчерица, дыял.па́дчерка, па́дочка, па́дчирка, укр.па́дчірка, серб.-царк.-слав.падъштерица. Паводле Фасмера (3, 184), з pa‑ і dъkti, він. скл. dъkterь. Параўн. ст.-прус.poducre, літ.pódukra ’тс’ (Траўтман, 378).