па́дчарыца, -ы, мн. -ы, -рыц, ж.

Няродная дачка мужа ці жонкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́дчарыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́дчарыца па́дчарыцы
Р. па́дчарыцы па́дчарыц
Д. па́дчарыцы па́дчарыцам
В. па́дчарыцу па́дчарыц
Т. па́дчарыцай
па́дчарыцаю		 па́дчарыцамі
М. па́дчарыцы па́дчарыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́дчарыца ж. па́дчерица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падчарыца

т. 11, с. 509

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

па́дчарыца, ‑ы, ж.

Няродная дачка мужа ці жонкі (родная аднаго з двух). У першы ж дзень, выпраўляючы падчарыцу на працу, мачаха ёй сказала: — Усе грошы будзеш аддаваць мне. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Па́дчарыца, па́дчарка ’няродная дачка мужа ці жонкі’. Рус. па́дчерица, дыял. па́дчерка, па́дочка, па́дчирка, укр. па́дчірка, серб.-царк.-слав. падъштерица. Паводле Фасмера (3, 184), з pa‑ і dъkti, він. скл. dъkterь. Параўн. ст.-прус. poducre, літ. pódukra ’тс’ (Траўтман, 378).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́дчарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Тое, што і падчарыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stepdaughter [ˈstepˌdɔ:tə] n. па́дчарыца, па́дчарка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́дчарка ж., разг., см. па́дчарыца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Няродня, нырідня ’падчарыца’ (брэсц., Нар. лекс.). Да родны, радня (гл.), параўн. ст.-рус. несын ’пасынак, няродны сын’, недонка ’падчарыца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)