падця́ць, -датну́, -датне́ш, -датне́; -датнём, -датняце́, -датну́ць; -дця́ў, -ця́ла́; -датні́; -ця́ты; зак., што (разм.).

1. Тое, што і падціснуць (у 2 знач.).

П. губы.

П. хвост.

2. Падсячы, падрэзаць.

П. сякерай ствол.

|| незак. падціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падця́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падатну́ падатнё́м
2-я ас. падатне́ш падатняце́
3-я ас. падатне́ падатну́ць
Прошлы час
м. падця́ў падця́лі
ж. падця́ла
н. падця́ла
Загадны лад
2-я ас. падатні́ падатні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падця́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падця́ць сов. подсе́чь, подруби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падця́ць, падатну, падатнеш, падатне; падатнём, падатняце; зак., што.

Разм.

1. Падагнуць пад сябе або прыціснуць да сябе (ногі, калені і пад.). Паспрабаваў [Васіль] падцяць пад сябе параненую нагу і не змог. Востры боль укалоў у самае сэрца. Сачанка. Спалохаліся ваўкі смелай дзяўчыны, падцялі хвасты ды падаліся ў гушчар. Якімовіч. // Шчыльна стуліць, сціснуць губы. — Эт, гаворыш абы-што, — Сцёпа пакрыўджана падцяў губы. — Я да цябе з адкрытым сэрцам, а ты — смяешся... Курто.

2. Адсячы, падрэзаць. Для яблыні загад сухі і строгі: Сысці з дарогі. Тупы тапор падцяў яе пад корань. Бічэль-Загнетава.

•••

Падцяць хвост — тое, што і падціснуць хвост (гл. падціснуць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падця́ць

1. (адсячы, падрэзаць) (von únten) ábhauen* vt, ábschneiden* vt, ábschlagen* vt;

2. (падагнуць пад сябе або прыціснуць да сябе):

падця́ць хвост den Schwanz éinziehen*;

падця́ць пад сябе́ но́гі die Béine únterschlagen*;

падця́ць гу́бы die Líppen zusámmen- [aufeinánder]préssen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падціна́ць гл. падцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падця́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падціна́ць гл. падцяць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

miech

м.

1. мех; мяшок; торба;

2. мех;

miech kowalski — кавальскі мех;

dudy w miech разм. падцяць хвост

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)