падто́чаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
падто́чаны |
падто́чаная |
падто́чанае |
падто́чаныя |
| Р. |
падто́чанага |
падто́чанай
падто́чанае |
падто́чанага |
падто́чаных |
| Д. |
падто́чанаму |
падто́чанай |
падто́чанаму |
падто́чаным |
| В. |
падто́чаны (неадуш.)
падто́чанага (адуш.) |
падто́чаную |
падто́чанае |
падто́чаныя (неадуш.)
падто́чаных (адуш.) |
| Т. |
падто́чаным |
падто́чанай
падто́чанаю |
падто́чаным |
падто́чанымі |
| М. |
падто́чаным |
падто́чанай |
падто́чаным |
падто́чаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падто́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
падто́чаны |
падто́чаная |
падто́чанае |
падто́чаныя |
| Р. |
падто́чанага |
падто́чанай
падто́чанае |
падто́чанага |
падто́чаных |
| Д. |
падто́чанаму |
падто́чанай |
падто́чанаму |
падто́чаным |
| В. |
падто́чаны (неадуш.)
падто́чанага (адуш.) |
падто́чаную |
падто́чанае |
падто́чаныя (неадуш.)
падто́чаных (адуш.) |
| Т. |
падто́чаным |
падто́чанай
падто́чанаю |
падто́чаным |
падто́чанымі |
| М. |
падто́чаным |
падто́чанай |
падто́чаным |
падто́чаных |
Кароткая форма: падто́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падто́чаны I подто́ченный; см. падтачы́ць I
падто́чаны II подто́ченный; см. падтачы́ць II
падто́чаны III
1. надста́вленный, наста́вленный, надши́тый;
2. спец. наращённый;
1, 2 см. падтачы́ць III
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падто́чаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падтачыць 1.
падто́чаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падтачыць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подто́ченный
1. падто́чаны;
2. падво́страны; падто́чаны;
3. падмы́ты; см. подточи́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чарвябо́іна, ‑ы, ж., зб.
Яблычны апад, падточаны лічынкамі насякомых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падто́чка 1, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. падтачыць 1 (у 1 знач.).
падто́чка 2, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падтачыць 2.
2. Падточаны кусок якой‑н. матэрыі. Мае хвацкія аўчынкі: з аднае могуць выйсці плечы без падточак. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́стаўка, постьіўка, пастаўка ’ніжняя палавіна жаночай кашулі (звычайна з горшага тоўстага палатна)’ (Нас., Банк, і Некр., Мік., Касп., Бяльк., Мат. Гом.; клім., Мат. Маг.; рас., Шатал.), параўн. балг. поставка ’кусок палатна для пашырэння рукавоў’. Зыходнае, відаць, постаў ’сувой самаробнага палатна’ (гл. пастаў), параўн. балг. постав ’кавалак палатна, адрэзаны ад стана’, серб.-харв. постав ’кавалак тканіны’, постава ’падкладка’. польск. postaw, postawa ’сувой палатна’, што дае падставы рэканструяваць прасл. *postavъ (ЕСУМ, 4, 537); адсюль пастаўка ’кавалак такой тканіны, падточаны знізу’. Выкарыстанне пастаўкі тлумачыцца эканоміяй добрага матэрыялу і заменай яго на торты ’гам, дзе ён не бачны. Ад паставіць, ставіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
узды́біцца, ‑біцца; зак.
1. Стаць, узняцца на дыбкі. [Стась] выцяў варанога пад бакі. Жарабец уздыбіўся і памчаў. Грамовіч. Выскаліўшы пеністыя храпы, уздыбіліся коні. Лынькоў. // перан. Развар’явацца. — Я Алесю пра наша каханне расказаў, дык ён аж уздыбіўся, — каб змяніць гутарку, схлусіў Кастусь. Ваданосаў.
2. Падняцца ўгору, падняцца дыбам. Лёд на рацэ ўздыбіўся і пачарнеў, падточаны маладымі водамі з палёў і лугоў. Краўчанка. Вагоны з лязгатам уздыбіліся і паляцелі адзін за адным пад адхон. Няхай. Зрэдку пасівелыя валасы пана Даўнаровіча крыху ўздыбіліся, твар раптам нейк схуднеў. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)