падстрэ́шша

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падстрэ́шша падстрэ́шшы
Р. падстрэ́шша падстрэ́шшаў
Д. падстрэ́шшу падстрэ́шшам
В. падстрэ́шша падстрэ́шшы
Т. падстрэ́шшам падстрэ́шшамі
М. падстрэ́шшы падстрэ́шшах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падстрэ́шша, -а, мн. -ы, -аў, н.

Ніжні край страхі драўлянай хаты, які навісае над сцяной, а таксама прастора пад ім.

У падстрэшшы гнёзды ластавак.

|| прым. падстрэ́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падстрэ́шша ср. застре́ха ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падстрэ́шша, ‑а, н.

1. Прастора пад ніжнім краем страхі якога‑н. будынка. Вераб’і ўжо збіраліся ў падстрэшшы на начлег і там заводзілі свае звычайныя сваркі з-за ўтульных мясцін. Якімовіч. Дробны дождж суха барабаніў у закураныя шыбы, недзе ў падстрэшшы тонка завываў вецер, зрываючы .. салому. Ваданосаў.

2. Тое, што і падстрэшак. Увечары мужчыны даставалі з падстрэшша косы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстрэ́шша Месца каля будынка пад страхой (Сен. Касп., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

падстрэ́шнік м., см. падстрэ́шша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застре́ха ж., обл. падстрэ́шша, -шша ср., застрэ́шша, -шша ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падстрэ́шнік, ‑а, м.

Тое, што і падстрэшша. То раптам лезла [зіма] за падстрэшнік Або узбіралася на дах, А потым гушкалася смешна На электрычных правадах. Дукса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

attic

[ˈætɪk]

n.

1) гара́ f.; гары́шча, падстрэ́шша n.; пако́й на падстрэ́шшы, манса́рда f.

2) Archit. а́тыка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

okap, ~u

м.

1. прыстрэшак, падстрэшша; капеж;

2. выцяжны каўпак над плітой; выцяжка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)