падру́бка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. падру́бка
Р. падру́бкі
Д. падру́бцы
В. падру́бку
Т. падру́бкай
падру́бкаю
М. падру́бцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падру́бка I ж., порт. подру́бка; см. падрубі́ць I

падру́бка II ж., плотн. подру́бка; см. падрубі́ць II

падру́бка III ж., горн. подру́бка; см. падрубі́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падру́бка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрубіць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрубі́ць, -ублю́, -у́біш, -у́біць; -у́блены; зак., што.

Падшыць, загнуўшы край.

П. сукенку.

|| незак. падру́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падру́бка, -і, ДМ -бцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

*Падру́бны, подру́бны ’падкалодны’. Жаба падру́бка ’жаба, якая жыве пад драўлянымі пабудовамі або пад ляжачымі калодамі (ТС). Гл. падруба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подру́бка​II ж., портн. падру́бліванне, -ння ср., падру́бка, -кі ж., зару́бліванне, -ння ср., зару́бка, -кі ж.; см. подруба́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подру́бка​I ж.

1. (подсечка) падсяка́нне, -ння ср., падсе́чка, -кі ж.;

2. (укорачивание) усяка́нне, -ння ср.; усе́чка, -кі ж.;

3. (сруба) падру́бліванне, -ння ср., падру́бка, -кі ж.;

4. (прибавка рубкой) падсяка́нне, -ння ср., падсе́чка, -кі ж.;

5. горн. падру́бка, -кі ж.; см. подруба́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Падру́ба ’ніжні вянок зруба’ (ТСБМ, Сцяшк.), падру́б (Янк. 1, Мат. Гом.), падру́б, падру́ба (Шат., Бяльк.), падру́ба, подру́ба, падру́бы (Сл. ПЗБ), подру́ба (Шушк., Тарнацкі, Studia), падру́біна ’адно з чатырох бярвенняў падрубу’ (Янк. 1). Рус. подру́б ’зруб або некалькі вянкоў, якія падведзены пад зруб’, подру́ба ’вуглы ў зрубе’, серб.-харв. по́друб ’рубец, падшыты край адзежы’. Аддзеяслоўныя ўтварэнні ад падрубіць < рубіць (гл.). У будаўнічай тэрміналогіі бел.-рус. ізалекса. Падру́бка ад падруб(а) з суф. ‑іна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лі́шта, лі́штва, ліштва́, лы́штва, лі́штавачка, лі́штаўка ’падгорнутая або нашытая палоска матэрыі для аздобы, падрубкі; устаўныя часткі кашулі, кофты на грудзях’ (Гарэц., Др.-Падб., Грыг., Бяльк., Касп., ТСБМ, Сл. ПЗБ, Ян.; мазыр. Мат. Гом.; навагр., Нар. сл.; КЭС, лаг.; стаўбц., Жд. 2; паўд.-пін., Нар. лекс.); ’дошка, фігурная планка вакол акон ці дзвярэй’ (ТСБМ, Клім., Сцяшк., Гарэц.), ’карніз’ (Яруш., Нас.), ’рэйка, плінтус’ (Клім., ТСБМ, Сл. ПЗБ), ’дошка патрэбнай шырыні’ (КЭС, лаг.), ’папярочная жэрдка ў плоце’ (свісл., Шатал.), ’перакладзіна ў прыстасаванні для снавання красён’ (навагр., Сл. ПЗБ). Ст.-бел. лиштва, лишта ’ліштва, аблямоўка’, ’планка’ (1556 г.) запазычана са ст.-польск. lisztwa, listwa, listewka ’вузкая планка, дошчачка’, ’рама карціны’, ’падрубка ў адзенні’, ’стужка, пояс’, якія з с.-в.-ням. līste ’тс’, суч. ням. Leiste (Слаўскі, 4, 287–288; Чартко, Бел. лінгв. зб., 151; Булыка, Запазыч., 191; Лекс. запазыч., 189).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)