падпаўза́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падпаўза́ю падпаўза́ем
2-я ас. падпаўза́еш падпаўза́еце
3-я ас. падпаўза́е падпаўза́юць
Прошлы час
м. падпаўза́ў падпаўза́лі
ж. падпаўза́ла
н. падпаўза́ла
Загадны лад
2-я ас. падпаўза́й падпаўза́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падпаўза́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпаўза́ць несов. подполза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпаўза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падпаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпаўза́ць, падпаўзці́

1. (наблізіцца) heránkriechen* vi (s);

2. (пад што-н.) únter etw. (A) kríechen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падпаўзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; -по́ўз, -паўзла́, -ло́; -зі́; зак.

1. Наблізіцца да каго-, чаго-н. паўзком.

П. да варожага дота.

2. Паўзком забрацца пад што-н.

П. пад куст.

|| незак. падпаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і падпо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подполза́ть несов. падпаўза́ць, падпо́ўзваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпо́ўзваць несов., см. падпаўза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

podpełzać

незак. падпоўзваць, падпаўзаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ánschleichen

* (sich) падпаўза́ць, падбіра́цца крадко́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Плуга́ніцца ’плесціся’ (ашм., Сл. рэг. лекс ), ’ісці, стаміўшыся’ (брагін., З нар. сл.). укр. плугтштися ’плесціся, павольна ехаць’, рус. бранск., паўд. плюгангтіься ’паволі ісці, ехаць, цягнуцца, плесціся за кім-н/. Бел.-укр.-паўд.-рус. ізалекеа. характэрная наяўнасцю суф. -я//- (магчыма, пры ад’ідэацыі прыметніка паганы) у адрозненне ад паўн.-слав. *prugavъ > плюгавец (гл.) з суф. ‑ав‑. Зыходнае слова захавалася ў чэш. мове — plouhati (< прасл. *plug‑a‑!i) ’цягнуцца, ледзь сунуцца, цягнуць ногі па гразі, на мокрай зямлі, пэцкацца граззю’, plonžiti se ’паўзці, ледзь перасоўвацца’, plouživy ’павольны’, pližiti se ’падкрадвацца’, ’паўзці, падпаўзаць’ (Махэк₂, 462). Роднасным з’яўляецца лат. bjugt ’мякчэць і станавіцца слізкім’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)