падпара́дкаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны; зак.

1. каго-што. Зрабіць залежным, паставіць у залежнасць ад каго-, чаго-н., прымусіць дзейнічаць адпаведна чаму-н.

П. каго-н. свайму ўплыву.

П. жыццё адзінай мэце.

2. каго-што. Паставіць пад непасрэднае кіраўніцтва, перадаць у чыё-н. непасрэднае распараджэнне, падначаліць.

П. інстытут Акадэміі навук.

3. што. У граматыцы: звязаць паводле спосабу падпарадкавання.

|| незак. падпарадко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падпара́дкаванне, -я, н.

Знаходзіцца ў чыім-н. падпарадкаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпара́дкаваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падпара́дкую падпара́дкуем
2-я ас. падпара́дкуеш падпара́дкуеце
3-я ас. падпара́дкуе падпара́дкуюць
Прошлы час
м. падпара́дкаваў падпара́дкавалі
ж. падпара́дкавала
н. падпара́дкавала
Загадны лад
2-я ас. падпара́дкуй падпара́дкуйце
Дзеепрыслоўе
прош. час падпара́дкаваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпара́дкаваць сов., в разн. знач. подчини́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпара́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

1. Узяць пад сваю ўладу каго‑, што‑н.; прымусіць слухацца каго‑н. [Маці] хочацца пасварыцца і ў гэтай сварцы перамагчы Платона, на ўсё жыццё падпарадкаваць яго сабе. Асіпенка.

2. Паставіць у залежнасць ад каго‑, чаго‑н., прымусіць дзейнічаць адпаведна чаму‑н. Дзед Талаш палічыў сваім абавязкам не пакідаць Букрэя і партызан, і ён цвёрда пастанавіў падпарадкаваць свае асабістыя інтарэсы агульным. Колас. [Булай:] — Плану і толькі плану мы павінны падпарадкаваць усё. Шыцік.

3. У граматыцы — звязаць паводле спосабу падпарадкавання (у 2 знач.). Падпарадкаваць даданы сказ галоўнаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпара́дкаваць únterordnen vt, unterstéllen vt; unterwérfen* vt (пакарыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bring under

падпара́дкаваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падпарадко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падпарадкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подчини́ть сов.

1. (покорить) пакары́ць;

2. (поставить в зависимость) падпара́дкаваць;

3. (поставить под непосредственное руководство — по службе, работе) паднача́ліць;

4. грам. падпара́дкаваць; см. подчиня́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпара́дкаваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падпарадкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпара́дкаванне, -я, н.

1. гл. падпарадкавацца, падпарадкаваць.

2. У граматыцы: фармальная залежнасць адных слоў ці сказаў ад другіх.

П. даданых сказаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)