падпада́ць гл. падпасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпада́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падпада́ю падпада́ем
2-я ас. падпада́еш падпада́еце
3-я ас. падпада́е падпада́юць
Прошлы час
м. падпада́ў падпада́лі
ж. падпада́ла
н. падпада́ла
Загадны лад
2-я ас. падпада́й падпада́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падпада́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпада́ць несов.

1. (пад што) подпада́ть; (влиянию — ещё) подверга́ться (чему);

2. разг. (о болезни) прики́дываться;

3. разг. явля́ться, приходи́ть;

1-3 см. падпа́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падпасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпада́ць:

падпада́ць пад чый-н. уплыў únter j-s Éinfluss geráten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падпа́сці, -паду́, -падзе́ш, -падзе́; -падзём, -падзяце́, -паду́ць; -па́ў, -па́ла; -падзі́; зак.

1. пад што. Апынуцца пад уплывам каго-, чаго-н., пад уздзеяннем чаго-н. (адмоўнага).

П. пад шкодны ўплыў.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Нечакана ўзнікнуць (разм.).

Падпала ахвота.

|| незак. падпада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подпада́ть несов. падпада́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fall under

а) падпада́ць (пад уплы́ў)

б) нале́жаць да гру́пы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gangrene

[ˈgæŋgri:n]

1.

n.

гангрэ́на f.

2.

v.t.

выкліка́ць гангрэ́ну

3.

v.i.

падпада́ць гангрэ́не; гнісьці́, гніць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ветрыцца 1 ’праветрывацца, сушыцца’ (Нас.). Да ветрыць 1 тое ж польск. wietrzyć się ’праветрывацца’; ’падпадаць пад дзеянне свежага паветра’, серб. ве̏трити се ’тс’.

Ветрыцца 2 ’прастуджвацца, асвяжацца’ (Нас.). Да ветрыцца 1.

Ветрыцца 3 ’хадзіць без справы, бадзяцца, швэндацца’ (карэліц., Янк. Мат.). Да дзеяслова ветрыцца 1, у якога павінна было быць таксама значэнне ’знаходзіцца на паветры’ → ’псавацца пад уздзеяннем ветру’ → ’быць ветраным, легкадумным, ветрагонам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)