прыметнік, якасны
| падле́глая | падле́глае | падле́глыя | ||
| падле́глага | падле́глай падле́глае |
падле́глага | падле́глых | |
| падле́гламу | падле́глай | падле́гламу | падле́глым | |
падле́глага ( |
падле́глую | падле́глае | падле́глыя ( падле́глых ( |
|
| падле́глым | падле́глай падле́глаю |
падле́глым | падле́глымі | |
| падле́глым | падле́глай | падле́глым | падле́глых | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прыметнік, адносны
| падле́глая | падле́глае | падле́глыя | ||
| падле́глага | падле́глай падле́глае |
падле́глага | падле́глых | |
| падле́гламу | падле́глай | падле́гламу | падле́глым | |
падле́глага ( |
падле́глую | падле́глае | падле́глыя ( падле́глых ( |
|
| падле́глым | падле́глай падле́глаю |
падле́глым | падле́глымі | |
| падле́глым | падле́глай | падле́глым | падле́глых | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
1.
2. подвла́стный, подчинённый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Які адносіцца да ліку асоб, аб’ектаў, з’яў, на якія распаўсюджваецца што‑н. абавязковае, прымусовае.
2. Падуладны, падначалены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
подвла́стный падула́дны; (подчинённый) паднача́лены,
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подве́домственный падве́дамны, падве́дамасны; (подчинённый) паднача́лены,
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
unterstéllt
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
podległy
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)