Падкідная сетка, гл. Батут

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

падкідны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падкідны́ падкідна́я падкідно́е падкідны́я
Р. падкідно́га падкідно́й
падкідно́е		 падкідно́га падкідны́х
Д. падкідно́му падкідно́й падкідно́му падкідны́м
В. падкідны́ (неадуш.)
падкідно́га (адуш.)		 падкідну́ю падкідно́е падкідны́я (неадуш.)
падкідны́х (адуш.)
Т. падкідны́м падкідно́й
падкідно́ю		 падкідны́м падкідны́мі
М. падкідны́м падкідно́й падкідны́м падкідны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падкідны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які падкідваецца ўверх. // Прызначаны для падкідвання чаго‑н. Падкідная дошка.

2. Уст. Які тайна падкідваецца. Падкідныя лісткі.

3. у знач. наз. падкідны́, ‑ога, м. Карцёжная гульня. Насупраць адной хаты.. [жандары] спыніліся, зайшлі ў яе. Там якраз чатыры хлопцы-кавалеры гулялі ў падкіднога. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sprúngbrett

n -(e)s, -er трамплі́н; падкідна́я до́шка (гімнастыка); масто́к [мо́сцік] для скачко́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)