падкало́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. падкало́тка
Р. падкало́ткі
Д. падкало́тцы
В. падкало́тку
Т. падкало́ткай
падкало́ткаю
М. падкало́тцы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падкало́тка ж. (то, чем подбалтывают) подбо́лтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Падкало́тка ’суп з бульбы і мукі, забелены малаком’ (Інстр. 1, Вешт., Шатал.), ’кавалачкі мяса і сала, якія падсмажаны ў рэдкім цесце’ (Шат., Сл. ПЗБ), падкало́чанікі ’тс’ (Сцяшк. Сл.). Вытворнае ад падкалаціць < калаціць з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прибо́лтка ж., прост.

1. (действие) падкало́чванне, -ння ср.;

2. (то, чем подбалтывают) падкало́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)