падзялі́цца сов.

1. раздели́ться;

атра́д ~лі́ўся на чаты́ры па́ртыі — отря́д раздели́лся на четы́ре па́ртии;

2. (распределиться) раздели́ться;

на́шы фу́нкцыі ~лі́ліся — на́ши фу́нкции раздели́лись;

3. (о числах) раздели́ться;

4. (произвести раздел имущества) раздели́ться, подели́ться;

5. подели́ться;

п. апо́шнім кава́лкам хле́ба — подели́ться после́дним куско́м хле́ба;

6. (з кім, чым) перен. подели́ться; посвяти́ть (кого, что во что);

п. з тава́рышам сваі́мі пла́намі — подели́ться с това́рищем свои́ми пла́нами; посвяти́ть това́рища в свои́ пла́ны;

7. перен. раздели́ться;

пры абмеркава́нні ду́мкі ~лі́ліся — при обсужде́нии мне́ния раздели́лись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

падзяліцца, ‑дзялюся, ‑дзелішся, ‑дзеліцца; зак.

1. Распасціся, раздзяліцца (на часткі, групы і інш.). Кіеўская Русь падзялілася на дробныя княствы. ▪ Калона падзялілася на дзве палавіны і рушыла ў фальварак, туляючыся паміж тоўстых камлёў прысад. Колас. Дзеці падзяліліся на два лагеры. Бядуля.

2. Размеркавацца пэўным чынам. Нашы функцыі падзяліліся.

3. Зрабіць падзел маёмасці, гаспадаркі. Браты падзяліліся. ▪ Ужо сам бацька пачаў пагаварваць аб тым, каб падзяліцца. Маўр.

4. Аддаць каму‑н. частку таго, што маеш. Падзяліцца грашамі. Падзяліцца запасам з таварышам. ▪ Ігнась дастаў з свайго мяшка сухары і таксама падзяліўся з хлопцамі. Чарнышэвіч. Калі ў твой дом пастукае бяда, Апошняю скарынкай падзялюся. Грахоўскі.

5. перан. Не супасці (пра думкі, погляды і пад.). — А скажыце, — парушыў.. [Нявідны] маўчанне, — Нічыпар Барэйка дома ці не? — Галасы хлопцаў падзяліліся. Адны казалі дома, другія — не. Колас.

6. перан. Паведаміць аб сваёй рабоце, планах, перадаць свой вопыт. Паходня падзяліўся з Янукевічам сваімі папярэднімі планамі. Хадкевіч. // Расказаць аб сваіх пачуццях, уражаннях і пад. Звычайна чалавеку лягчэй робіцца, калі ён падзеліцца сваім горам-бядой з другім чалавекам. Няхай. А што мне шчасця зычыць? Я шчаслівы. І гэтым шчасцем шчодра падзяліцца Гатоў з людзьмі, што скардзяцца на лёс... Панчанка.

7. У матэматыцы — не даць астачы пры дзяленні. Семдзесят падзеліцца на пяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзялі́цца

1. (на часткі) sich téilen;

2. матэм téilbar sein;

2. (даваць частку) téilen vi (з кім mit D);

падзялі́цца з кім чым mit j-m etw. téilen;

3. (паведаміць) Mítteilung máchen;

падзялі́цца ўра́жаннямі з кім j-m séine Éindrücke mítteilen;

4. зал. стан getéilt wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дзяліцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Валодаць здольнасцю дзяліцца на другі лік без астачы.

    • Дзесяць дзеліцца на пяць.
  2. Падзяляцца на часці.

    • Вучні дзеляцца на групы.
  3. Раздзяляць маёмасць з кім-н.

    • Дзяліліся сыны з бацькамі.
  4. чым і з кім. Аддаваць каму-н. частку свайго чаго-н.

    • Д. апошнім кавалкам хлеба.
  5. пераноснае значэнне, кім з чым. Узаемна абменьвацца чым-н.

    • Д. думкамі.
    • Д. вопытам.

|| закончанае трыванне: падзяліцца і раздзяліцца.

|| назоўнік: дзяленне і раздзяленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

подели́ться падзялі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

слаіцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Падзяліцца на слаі.

  • Слюда добра слаіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

podzielić się

зак. падзяліцца;

podzielić się wrażeniami (uwagami) перан. падзяліцца ўражаннямі (заўвагамі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падзяляцца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да падзяліцца (у 1, 2 знач.).

2. Зал. да падзяляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

break bread

а) падзялі́цца е́жай

б) дава́ць або́ прыма́ць каму́нію

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

падзел, ‑у, м.

Дзеянне паводле дзеясл. падзяліць (у 1, 2 знач.) і падзяліцца (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)