падзялі́цца сов.
1. раздели́ться;
атра́д ~лі́ўся на чаты́ры па́ртыі — отря́д раздели́лся на четы́ре па́ртии;
2. (распределиться) раздели́ться;
на́шы фу́нкцыі ~лі́ліся — на́ши фу́нкции раздели́лись;
3. (о числах) раздели́ться;
4. (произвести раздел имущества) раздели́ться, подели́ться;
5. подели́ться;
п. апо́шнім кава́лкам хле́ба — подели́ться после́дним куско́м хле́ба;
6. (з кім, чым) перен. подели́ться; посвяти́ть (кого, что во что);
п. з тава́рышам сваі́мі пла́намі — подели́ться с това́рищем свои́ми пла́нами; посвяти́ть това́рища в свои́ пла́ны;
7. перен. раздели́ться;
пры абмеркава́нні ду́мкі ~лі́ліся — при обсужде́нии мне́ния раздели́лись
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
падзяліцца, ‑дзялюся, ‑дзелішся, ‑дзеліцца; зак.
1. Распасціся, раздзяліцца (на часткі, групы і інш.). Кіеўская Русь падзялілася на дробныя княствы. ▪ Калона падзялілася на дзве палавіны і рушыла ў фальварак, туляючыся паміж тоўстых камлёў прысад. Колас. Дзеці падзяліліся на два лагеры. Бядуля.
2. Размеркавацца пэўным чынам. Нашы функцыі падзяліліся.
3. Зрабіць падзел маёмасці, гаспадаркі. Браты падзяліліся. ▪ Ужо сам бацька пачаў пагаварваць аб тым, каб падзяліцца. Маўр.
4. Аддаць каму‑н. частку таго, што маеш. Падзяліцца грашамі. Падзяліцца запасам з таварышам. ▪ Ігнась дастаў з свайго мяшка сухары і таксама падзяліўся з хлопцамі. Чарнышэвіч. Калі ў твой дом пастукае бяда, Апошняю скарынкай падзялюся. Грахоўскі.
5. перан. Не супасці (пра думкі, погляды і пад.). — А скажыце, — парушыў.. [Нявідны] маўчанне, — Нічыпар Барэйка дома ці не? — Галасы хлопцаў падзяліліся. Адны казалі дома, другія — не. Колас.
6. перан. Паведаміць аб сваёй рабоце, планах, перадаць свой вопыт. Паходня падзяліўся з Янукевічам сваімі папярэднімі планамі. Хадкевіч. // Расказаць аб сваіх пачуццях, уражаннях і пад. Звычайна чалавеку лягчэй робіцца, калі ён падзеліцца сваім горам-бядой з другім чалавекам. Няхай. А што мне шчасця зычыць? Я шчаслівы. І гэтым шчасцем шчодра падзяліцца Гатоў з людзьмі, што скардзяцца на лёс... Панчанка.
7. У матэматыцы — не даць астачы пры дзяленні. Семдзесят падзеліцца на пяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падзялі́цца
1. (на часткі) sich téilen;
2. матэм téilbar sein;
2. (даваць частку) téilen vi (з кім-н mit D);
падзялі́цца з кім-н чым-н mit j-m etw. téilen;
3. (паведаміць) Mítteilung máchen;
падзялі́цца ўра́жаннямі з кім-н j-m séine Éindrücke mítteilen;
4. зал. стан getéilt wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дзяліцца дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Валодаць здольнасцю дзяліцца на другі лік без астачы.
- Дзесяць дзеліцца на пяць.
-
Падзяляцца на часці.
-
Раздзяляць маёмасць з кім-н.
- Дзяліліся сыны з бацькамі.
-
чым і з кім. Аддаваць каму-н. частку свайго чаго-н.
- Д. апошнім кавалкам хлеба.
-
пераноснае значэнне, кім з чым. Узаемна абменьвацца чым-н.
|| закончанае трыванне: падзяліцца і раздзяліцца.
|| назоўнік: дзяленне і раздзяленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
слаіцца дзеяслоў | незакончанае трыванне
Падзяліцца на слаі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
podzielić się
зак. падзяліцца;
podzielić się wrażeniami (uwagami) перан. падзяліцца ўражаннямі (заўвагамі)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
падзяляцца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да падзяліцца (у 1, 2 знач.).
2. Зал. да падзяляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
break bread
а) падзялі́цца е́жай
б) дава́ць або́ прыма́ць каму́нію
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падзел, ‑у, м.
Дзеянне паводле дзеясл. падзяліць (у 1, 2 знач.) і падзяліцца (у 1, 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)