падві́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. падві́ўка
Р. падві́ўкі
Д. падві́ўцы
В. падві́ўку
Т. падві́ўкай
падві́ўкаю
М. падві́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падві́ўка ж. подви́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падві́ўка, ‑і, ДМ ‑віўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падві́ць, -даўю́, -даўе́ш, -даўе́; -даўём, -даўяце́, -даўю́ць; падві́ў, -віла́, -ло́; -ві́; -ві́ты; зак., што.

Злёгку завіць.

П. валасы.

|| незак. падвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падві́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і падвіва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подви́вка ж., разг. падві́ўка, -кі ж., падвіва́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ По́д- — прыстаўка, якая надае назоўніку значэнне знаходжання ніжэй ці паблізу прадмета, выражанага ў каранёвай частцы: пбдюіець ’прастора пад клеццю’; няпоўнага падабенства да прадмета, больш нізкай вартасці ў параўнанні з ім: подтруе ’трусяня, малы трусіх’ (Ян.), пбдмур ’невялікая прыбудова да хлява’ (Шушк.); пбдверасак ’разнавіднасць верасу’ (Сл. ПЗБ), падʼязак ’невялікі язь’ (З нар. сл.); аддзеяслоўныя назоўнікі набываюць значэнні накіраванасці дзеяння, паўторнага, дадатковага або няпоўнага дзеяння, характэрнага для адпаведных дзеясловаў: подмазка ’кавалачак сала, здору, каб падмазваць патэльню’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Мат. Гом., Сл. Брэс., ТС), подбіўка ’абшыўка знізу сукенак, спадніц’ (Шат., Бяльк.), ’падкладка’ (Ян.), падвіўка ’тс’ (Мат. Гом.). Да пад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)