падаўжа́ць гл. падоўжыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падаўжа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падаўжа́ю падаўжа́ем
2-я ас. падаўжа́еш падаўжа́еце
3-я ас. падаўжа́е падаўжа́юць
Прошлы час
м. падаўжа́ў падаўжа́лі
ж. падаўжа́ла
н. падаўжа́ла
Загадны лад
2-я ас. падаўжа́й падаўжа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падаўжа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падаўжа́ць несов. удлиня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падаўжа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падоўжыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаўжа́ць гл. падоўжыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падо́ўжыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

Зрабіць даўжэйшым.

П. вуду.

П. рэйс.

|| незак. падаўжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падаўжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удлиня́ть несов. падаўжа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падаўжа́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падоўжыцца.

2. Зал. да падаўжаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удо́ўжваць

‘падаўжаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. удо́ўжваю удо́ўжваем
2-я ас. удо́ўжваеш удо́ўжваеце
3-я ас. удо́ўжвае удо́ўжваюць
Прошлы час
м. удо́ўжваў удо́ўжвалі
ж. удо́ўжвала
н. удо́ўжвала
Загадны лад
2-я ас. удо́ўжвай удо́ўжвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час удо́ўжваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пралангава́ць

(лац. prolongare = падаўжаць)

працягваць тэрмін дагавора, умовы, вэксаля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)