падале́шнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
падале́шнік |
| Р. |
падале́шніку |
| Д. |
падале́шніку |
| В. |
падале́шнік |
| Т. |
падале́шнікам |
| М. |
падале́шніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падале́шнік, -ку м., бот. копы́тень
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падале́шнік, ‑у, м.
Род шматгадовых травяністых раслін сямейства кірказонавых. Алеська разгроб снег у другім месцы — пад елкай — і натрапіў на некалькі зялёных крохкіх лісцікаў падалешніку. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падалешнік 3/66; 7/598
- » - еўрапейскі 11/524—525 (укл.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ Падале́шнік ’род шматгадовых травяністых раслін сямейства кірказонавых’ (ТСБМ), падалешнікі ’род грыбоў’ (Грыг.). Да альха (гл.). У назвах грыбоў, па назіраннях Яшкіна (Бел.-рус. ізал., 99), беларуска-руская ізалекса (паўн.-усх. Беларусь — наўгародскія, пскоўскія і цвярскія землі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падале́шнік
1. Месца каля альховага лесу, альховых кустоў (Слаўг.). Тое ж падле́шша, падале́шша, падле́шнічча, падляпе́шнічча, падле́шышча (Слаўг.).
2. Месца пад каронамі вольхаў (Слаўг.).
3. Зараснік травы Asarum europaeum L. у лісцёвых лясах (Маг. «Наш край», 1926, № 2—3 (5—6), 35).
□ ур. Падалешнік (поле) каля в. Чарнякоўка Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
копы́тень бот. падале́шнік, -ку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гірадо́н
(н.-лац. gyrodon)
шапкавы базідыяльны грыб сям. балетавых, які расце на глебе ў лясах; адзін з відаў — падалешнік.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Саракапы́тнік ’падалешнік Asarum L.’ (Нар. лекс.). Ад сорак + капыта паводле круглавата-ныркападобнай формы лісця. Параўн. іншыя назвы гэтай расліны: капытнік, канячыя капыткі (Кіс., 20).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)