пагу́ба
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
пагу́ба |
| Р. |
пагу́бы |
| Д. |
пагу́бе |
| В. |
пагу́бу |
| Т. |
пагу́бай
пагу́баю |
| М. |
пагу́бе |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
па́губа уст. згу́ба, -бы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пагуба
Том: 23, старонка: 380.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
пагі́бель ж. ги́бель; па́губа; поги́бель;
◊ гнуць (гну́цца) у тры ~лі — гнуть (гну́ться) в три поги́бели
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
згу́ба ж.
1. ги́бель, па́губа;
2. разоре́ние ср.;
3. утра́та, уте́ря, поте́ря;
4. (пропавший предмет) пропа́жа
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Laus in ore proprio vilescit
Уласная пахвала нічога не варта/не значыць.
Собственная похвала ничего не стоит/не значит.
бел. Хто сам сябе хваліць, няхай таго пярун спаліць. Сам сябе не хвалі, няхай людзі пахваляць. Чужая пахвала як гром грыміць, а самахвальства смярдзіць. Пахвальба — малайцу пагуба. Хто хоча, каб яго хвалілі, той сам сябе ганіць.
рус. В хвасти нет сласти. Не хвали сам себя, пусть народ по хвалит. Кто сам себя хвалит, в том пути не бывает. В хвасти, что в голой пасти. Безмерная хвала чести вредит. Не кричи о себе ‒ пусть другие о тебе хоть тихо скажут. Хвастливое слово гнило. Овсяная каша хвалилась, будто с коровьим маслом родилась.
фр. Qui se loue s’emboue (Кто сам себя хвалит, тот сам себя пачкает).
англ. Self praise is not recommendation (Самовосхваление ‒ не рекомендация). Every ass likes to hear himself bray (Любой осёл любит себя слушать).
нем. Eigenlob stinkt, Eigenruhm hinkt (Самовосхваление плохо пахнет, самохвальство хромает).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)