паго́ршаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

Тое, што і пагоршыцца.

Было ліха ды пагоршала (прымаўка). Хвораму пагоршала (безас.).

|| наз. пагаршэ́нне, -я, н. і паго́ршанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паго́ршаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паго́ршаю паго́ршаем
2-я ас. паго́ршаеш паго́ршаеце
3-я ас. паго́ршае паго́ршаюць
Прошлы час
м. паго́ршаў паго́ршалі
ж. паго́ршала
н. паго́ршала
Дзеепрыслоўе
прош. час паго́ршаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паго́ршаць сов. уху́дшиться; стать ху́же;

яго́ хара́ктар ~шаў — его́ хара́ктер уху́дшился (стал ху́же);

яму́ ~шала — безл. ему́ ста́ло ху́же

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паго́ршаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Стаць, зрабіцца горшым; тое, што і пагоршыцца. Хвядосіха паглядзела на [рахункавода] так, як глядзяць на чалавека, без якога ўсякая справа не толькі што не пагоршае, а стане яшчэ нават лепшай. Кулакоўскі. [Даміра] — Дык што, я, выходзіць, пасля вайны пагоршаў, а не палепшаў. Нават крыўдна. Асіпенка. // безас. Стаць, зрабіцца горш. Хвораму пагоршала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паго́ршаць sich verschléchtern, sich verschlímmern; sich zúspitzen (пра адносіны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пагаршэ́нне гл. пагоршаць, пагоршыцца, пагоршыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагарша́цца гл. пагоршаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паго́ршыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паго́ршу паго́ршым
2-я ас. паго́ршыш паго́ршыце
3-я ас. паго́ршыць паго́ршаць
Прошлы час
м. паго́ршыў паго́ршылі
ж. паго́ршыла
н. паго́ршыла
Загадны лад
2-я ас. паго́рш паго́ршце
Дзеепрыслоўе
прош. час паго́ршыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ача́хнуць (БРС, докш., Янк. Мат., КЭС, лаг.), ’змізарнець, пагоршаць’ (Сцяшк.). Ад ча́хнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паго́ршыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.

Зрабіць горшым. [Цешча] паіла Дашу нейкімі зёлкамі, і Язэп баяўся, што настоі гэтыя толькі пагоршаць Дашына здароўе. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)