паго́ншчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паго́ншчык |
паго́ншчыкі |
| Р. |
паго́ншчыка |
паго́ншчыкаў |
| Д. |
паго́ншчыку |
паго́ншчыкам |
| В. |
паго́ншчыка |
паго́ншчыкаў |
| Т. |
паго́ншчыкам |
паго́ншчыкамі |
| М. |
паго́ншчыку |
паго́ншчыках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паго́ншчык, ‑а, м.
Тое, што і паганяты (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паго́ншчык м Tréiber m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ántreiber
m -s, -
1) нагля́дчык; паго́ншчык
2) падбухто́ршчык
3) тэх. кулачо́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)