Verbum

анлайнавы слоўнік

павято́вы гл. павет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павято́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	павято́вы	павято́вая	павято́вае	павято́выя
Р.	павято́вага	павято́вай павято́вае	павято́вага	павято́вых
Д.	павято́ваму	павято́вай	павято́ваму	павято́вым
В.	павято́вы (неадуш.) павято́вага (адуш.)	павято́вую	павято́вае	павято́выя (неадуш.) павято́вых (адуш.)
Т.	павято́вым	павято́вай павято́ваю	павято́вым	павято́вымі
М.	павято́вым	павято́вай	павято́вым	павято́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павято́вы ист. уе́здный, пове́товый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павято́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да павета, абслугоўвання павета. Павятовыя ўстановы. Павятовы ўрач. // Які з’яўляецца галоўным у павеце. Павятовы горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паве́т, -а, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім.

Існавалі паветы ў Беларусі з 15 ст. да 1940 г.

|| прым. павято́вы, -ая, -ае.

П. горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Барысаўскі павятовы выканком 2/167