павырыва́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Вырваць адкуль-н. усё, многае або ўсіх, многіх.

П. зубы.

П. буракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павырыва́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; -а́ны; зак., што.

Вырыць многа чаго-н. або ў многіх месцах.

Свінні павырывалі ямы на дварэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павырыва́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павырыва́ю павырыва́ем
2-я ас. павырыва́еш павырыва́еце
3-я ас. павырыва́е павырыва́юць
Прошлы час
м. павырыва́ў павырыва́лі
ж. павырыва́ла
н. павырыва́ла
Загадны лад
2-я ас. павырыва́й павырыва́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час павырыва́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павырыва́ць I сов. (о многом) вы́рвать, повырыва́ть, вы́дернуть; см. вы́рваць I 1

павырыва́ць II сов. (о многом) вы́рыть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павырыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вырваць адкуль‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. Павырываць зубы. Павырываць буракі.

павырыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вырыць многа чаго‑н., вырыць у многіх месцах. Павырывалі свінні ямы на дварэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павырыва́ны I вы́рванный, вы́дернутый; см. павырыва́ць I

павырыва́ны II вы́рытый; см. павырыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повы́рвать сов. (повыдёргивать) разг. павырыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

powyrywać

зак. павырываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

передёргать сов. павырыва́ць, павыдзіра́ць; (о перьях — ещё) павыскуба́ць;

передёргать всю морко́вь павырыва́ць усю́ мо́ркву.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павышчы́кваць

‘павырываць, павышчыпваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павышчы́кваю павышчы́кваем
2-я ас. павышчы́кваеш павышчы́кваеце
3-я ас. павышчы́квае павышчы́кваюць
Прошлы час
м. павышчы́кваў павышчы́квалі
ж. павышчы́квала
н. павышчы́квала
Загадны лад
2-я ас. павышчы́квай павышчы́квайце
Дзеепрыслоўе
прош. час павышчы́кваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)