паво́йны, -ая, -ае.
Які пры росце чапляецца за што-н., абвіваецца вакол чаго-н.
Павойныя расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паво́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паво́йны |
паво́йная |
паво́йнае |
паво́йныя |
| Р. |
паво́йнага |
паво́йнай
паво́йнае |
паво́йнага |
паво́йных |
| Д. |
паво́йнаму |
паво́йнай |
паво́йнаму |
паво́йным |
| В. |
паво́йны (неадуш.)
паво́йнага (адуш.) |
паво́йную |
паво́йнае |
паво́йныя (неадуш.)
паво́йных (адуш.) |
| Т. |
паво́йным |
паво́йнай
паво́йнаю |
паво́йным |
паво́йнымі |
| М. |
паво́йным |
паво́йнай |
паво́йным |
паво́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паво́йны (о растениях) вью́щийся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паво́йны, ‑ая, ‑ае.
Які пры росце чапляецца за што‑н., абвіваецца вакол чаго‑н. Павойныя расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вітко́вы¹, -ая, -ае.
Здольны абвівацца вакол чаго-н., павойны.
Вітковыя расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вітко́вы, ‑ая, ‑ае.
Здольны павівацца, павойны. Вітковыя расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rambling [ˈræmblɪŋ] adj.
1. бязла́дны, хааты́чны, няскла́дны (пра мову)
2. паўзу́чы, паво́йны (пра расліны)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вярту́ха ’непаседа, жвавая жанчына’, укр. вертуха ’тс’, рус. верту́ха: пск., калуж. ’вяртуха (аб жанчыне, дзяўчыне)’, арханг. ’драсён павойны, Polygonum convolvulus L.’, пск. вертуха́ ’рыба, якая верціць хвастом’. Да вярце́ць (гл.). Утворана ад дзеяслоўнай асновы пры дапамозе экспрэсіўнага суфікса ‑ух‑а (< ‑uxa).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вью́щийся
1. прич. які́ (што) віе́цца; які́ (што) кучара́віцца; які́ (што) кру́ціцца; см. ви́ться 1—4;
2. прил. (о волосах) кучара́вы; (о растениях) паво́йны, вітко́вы, пакруча́сты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БРУЖМЕ́ЛЬ
(Lonicera),
род кветкавых раслін сям. бружмелевых. Больш за 200 відаў. Пашыраны пераважна ва ўмераных абласцях Паўн. паўшар’я, у Паўд. паўшар’і — у Андах. На Беларусі 1 дзікарослы від — бружмель звычайны, або лясны (L. xylosteum), трапляецца як падлесак у хвойных і мяшаных лясах на паўд. мяжы арэалу; больш за 60 відаў інтрадукаваны для зялёнага буд-ва (найб. вядомыя бружмель альпійскі — L. alpigena, алтайскі — L. altaica, гарбаты — L. gibbiflora, духмяны, або капрыфоль, — L. caprifolium, павойны — L. periclymenum, сіні — L. caerulea, татарскі — L. tatarica, ядомы — L. edulis).
Лістападныя і шматгадовазялёныя прамастойныя, сцелістыя, інш. раз павойныя куставыя расліны, рэдка невял. дрэўцы і ліяны. Лісце простае, суцэльнае або лопасцевае, супраціўнае, на чаранках, садзячае або зрослае асновамі, суцэльнакрайняе. Кветкі няправільныя, рознага колеру, размешчаны парамі (дыхазіі) на кароткіх пазушных кветаносах, радзей у складаных паўпарасоніках, што ўтвараюць несапраўдныя кальчакі, галоўчатыя або коласападобныя суквецці. Вяночак трубчаста-лейкападобны, часта двухгубы. Плады — сакаўныя, свабодныя або зрослыя парамі ягады (у некаторых відаў ядомыя). Дэкар., тэхн., лек. (ірвотны і слабіцельны сродак) і меданосныя расліны.
т. 3, с. 264
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)