Пабярэ́жжа

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пабярэ́жжа
Р. Пабярэ́жжа
Д. Пабярэ́жжу
В. Пабярэ́жжа
Т. Пабярэ́жжам
М. Пабярэ́жжы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабярэ́жжа Узбярэжжа ракі, край лесу. поля (БРС 1937). Тое ж пабе́ражжа (Слаўг.). пабрэжжа (Нас.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

по́льдэр, ‑а, м.

Спец. Адгароджаны ад мора дамбай, асушаны і апрацаваны нізінны ўчастак пабярэжжа Паўночнага мора.

[Гал. polder.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́льдэр

(гал. polder)

адгароджаны ад мора, возера або ракі дамбай, асушаны і апрацаваны нізінны ўчастак пабярэжжа узбярэжжа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

узбярэ́жжа Пабярэжжа (БРС). Тое ж у́збе́ражжа, узбярэж, бярэжжа, узбераговішча (Слаўг.), узбе́раж (Зах. Бел. Др.-Падб.), узбярэж (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)