пабуркава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пабурку́ю |
пабурку́ем |
| 2-я ас. |
пабурку́еш |
пабурку́еце |
| 3-я ас. |
пабурку́е |
пабурку́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пабуркава́ў |
пабуркава́лі |
| ж. |
пабуркава́ла |
| н. |
пабуркава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пабурку́й |
пабурку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пабуркава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пабуркава́ць сов., прям., перен. поворкова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пабуркава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.
Буркаваць некаторы час. Пабуркавалі галубы і паляцелі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поворкова́ть сов., прям., перен. пабуркава́ць, павурката́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)