пабры́кваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пабры́кваю |
пабры́кваем |
| 2-я ас. |
пабры́кваеш |
пабры́кваеце |
| 3-я ас. |
пабры́квае |
пабры́кваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пабры́кваў |
пабры́квалі |
| ж. |
пабры́квала |
| н. |
пабры́квала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пабры́кваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пабры́кваць несов., разг. взбры́кивать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пабры́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Брыкаць час ад часу. Хлопчык мукае, як карова, пабрыквае вакол цялушкі. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)