пабе́лка гл. пабяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабе́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пабе́лка
Р. пабе́лкі
Д. пабе́лцы
В. пабе́лку
Т. пабе́лкай
пабе́лкаю
М. пабе́лцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пабе́лка ж., в разн. знач. побе́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабе́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пабяліць. Пабелка вапнаю.

2. Слой мелу, які ўтварыўся ў выніку гэтага дзеяння. Змыць пабелку. □ Хата здрыганулася, са сцен і столі пасыпалася пабелка. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабе́лка ж Wéiße(l)n n -s; Kálk¦anstrich m -(e)s (вапнай)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бялі́ць, бялю́, бе́ліш, бе́ліць; бе́лены; незак., што.

1. Пакрываць вапнай, мелам, робячы белым.

Б. печ.

2. Дасягаць белізны чаго-н. шляхам спецыяльнай апрацоўкі.

Б. палотны на сонцы.

3. Знімаць шкуру з забітай жывёліны, кару са ствала дрэва.

Б. авечку.

|| зак. вы́беліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены (да 1 і 2 знач.), набялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены (да 2 знач.) і пабялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены (да 1 знач.); наз. пабе́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.).

|| звар. бялі́цца, бялю́ся, бе́лішся, бе́ліцца; зак. набялі́цца, -бялю́ся, -бе́лішся, -бе́ліцца (да 2 знач.).

|| наз. бяле́нне, -я, н.

|| прым. бялі́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

redecoration [ˌri:ˌdekəˈreɪʃn] n. рамо́нт памяшка́ння (фарбаванне, пабелка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

побе́лка ж. пабе́лка, -кі ж., пабе́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kálkanstrich

m -(e)s, -e ва́пнавая пабе́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пробе́лка ж., разг., спец. пабе́лка, -кі ж., бяле́нне, -ння ср., адбе́льванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)