пабе́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пабяліць. Пабелка вапнаю.

2. Слой мелу, які ўтварыўся ў выніку гэтага дзеяння. Змыць пабелку. □ Хата здрыганулася, са сцен і столі пасыпалася пабелка. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)