паадву́чваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго ад чаго і з інф.

Адвучыць ад чаго-н. усіх, многіх.

П. дзяцей ад дрэнных звычак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадву́чваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паадву́чваю паадву́чваем
2-я ас. паадву́чваеш паадву́чваеце
3-я ас. паадву́чвае паадву́чваюць
Прошлы час
м. паадву́чваў паадву́чвалі
ж. паадву́чвала
н. паадву́чвала
Загадны лад
2-я ас. паадву́чвай паадву́чвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час паадву́чваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паадву́чваць сов. (о многих)

1. отучи́ть; отва́дить;

2. отня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго ад чаго‑н. і з інф.

1. Адвучыць ад чаго‑н. усіх, многіх. Паадвучваць дзяцей ад дрэнных прывычак.

2. Разм. Закончыць навучанне ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отучи́ть сов. адвучы́ць, мног. паадву́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отня́ть сов.

1. адня́ць, мног. паадніма́ць; (здоровье — ещё) адабра́ць;

рабо́та отняла́ мно́го вре́мени рабо́та адняла́ шмат ча́су;

отня́ть но́гу мед. адня́ць нагу́;

2. (взять силой) адабра́ць, мног. паадбіра́ць;

отня́ть кни́гу адабра́ць кні́гу;

3. (ребёнка от груди) адня́ць, мног. паадніма́ць, адвучы́ць, мног. паадву́чваць;

4. (вычесть) разг. адня́ць;

5. безл. (парализовать) адня́ць;

о́тня́ло но́гу адняло́ нагу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)