Дзяржаўны ордэна Леніна Эрмітаж, гл. Эрмітаж

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дзяржаўны ордэна Леніна акадэмічны Малы тэатр, гл. Малы тэатр

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кавалер ордэна Славы трох ступеней

т. 7, с. 391

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паходы Тэўтонскага ордэна на Беларусь

т. 12, с. 239

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кавале́р², -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, узнагароджаная ордэнам.

К. ордэна Славы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́рдэн

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́рдэн о́рдэны
Р. о́рдэна о́рдэнаў
Д. о́рдэну о́рдэнам
В. о́рдэн о́рдэны
Т. о́рдэнам о́рдэнамі
М. о́рдэне о́рдэнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэўто́нец, ‑нца, м.

Рыцар Тэўтонскага ордэна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамініка́нец, ‑нца, м.

Член манашскага каталіцкага ордэна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кавале́р​I кавале́р, -ра м.;

кавале́р о́рдена кавале́р о́рдэна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тампліе́р, ‑а, м.

Гіст. Член сярэдневяковага каталіцкага духоўна-рыцарскага ордэна.

[Фр. templier ад лац. templum — храм.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)